Türkiye’yi 6 Şubat Depremi’nin acısı ile kavrulurken, 30 Ekim 2020 tarihinde Ege’de meydana gelen depremin mağdurları unutulup gitti. Kuşadası Belediyesi’nin depremde hasar gördüğü gerekçesiyle güçlendirme yapmak yerine kapatmayı tercih ettiği Huzurevi’nden tahliye ettiği 28 yaşlıdan 12’si, yeniden buluşma hayallerini gerçekleştiremeden can verdi. Bazı yaşlıların trajik sonu, hayatta kalanların da yaşam umutlarını yitirmesine neden oldu.

“Sosyal Belediyecilik” sınıfta kaldı

Kuşadası’ndaki trajedi, 30 Ekim 2020 tarihli deprem sonrasında belediye şirketi Arya tarafından işletilen Huzurevi’ndeki Karot testi sonuçlarının ortaya çıkmasıyla başladı. Bina için “hafif hasar” raporu verilince Huzurevi’nin 28 sakini Belediye tarafından 20 Ocak 2021 tarihinde geçici olarak Kuşadası Öğretmenevi’ne yerleştirildi. Bu süreçte Ömer Günel yönetimi, huzurevi sakinleri için geçici bir tesis kiralayıp binayı hızlıca güçlendirme yerine, huzurevi sakinlerini çevre il ve ilçelerdeki belediyeler ile devlete ait merkezlere gönderme yolunu seçti. Daha önceki dönemde toprak kayması nedeniyle yıkım riski bulunan konutlarda yaşayanlar için apart otel kiralayan belediyenin huzurevi sakinleri için aynı formülü işletmeyişi, Ömer Günel’in “sosyal belediyecilik” anlayışını da tartışmaya açtı. Huzurevi binasının güçlendirilmesi için daha önce peyzaj ihalesinde bile uygulanan 21/B yönteminin gündeme dahi getirilmeyişi ise sosyal belediyecilik tartışmasının bir başka konusu oldu.

İnsanlık dramı başlıyor

Kuşadası Belediye Başkanı Ömer Günel’in “yaşlılarımız bizim baş tacımız” açıklamalarına rağmen huzurevi kapatılınca, burada yaşayan 28 yaşlıya yol göründü. Uzman psikologların “acımasız” olarak nitelendirdiği karar sonrasında Söke’de devlete ait yaşlı bakımevine gönderilen Kuşadası Huzurevi sakinlerinden 78 yaşındaki Mahmut Erkal Okar yaşadığı süreci, “Kuşadası’nda dostlarımızla birlikte kendimize ait odalarda mutlu bir şekilde yaşarken Söke’de kendimi çoğunluğu hastaların oluşturduğu bir koğuşta bulunca yaşamdan soğudum” sözleriyle ifade etti. Bakımevini olumsuz sosyal koşullar ve enfeksiyon riski nedeniyle terk ederek önce özel bir merkeze, son olarak da Çanakkale Kepez’de bir huzurevine yerleşen Mahmut Erkal Okar, temas halinde olduğu tüm arkadaşlarının Ömer Günel’in kapatma kararı yüzünden güç günler yaşadığını ve umutlarını yitirdiğini söyledi.

Büyük yaprak dökümü

Mahmut Erkal Okar, son durağı olan Kepez’de maket gemiler üreterek huzur ararken, Kuşadası’nda bıraktığı dostlarından S.A. İ. birinci derece yakını olduğu gerekçesiyle Kuşadası’nda bırakıldı. Ancak komşularının yardımı ile sürdürmeye çalıştığı yaşamı, bir bankta sona erdi. Kuşadası Belediyesi’nin 20 Ocak 2021’de kapattığı huzurevinin diğer sakinlerinden R.V, H.D., R.K ve R.S. gönderildikleri bakımevlerinde enfeksiyon bulaşması sonucu can verdi. S.B., Y.A., H.D., İ. D., B.Y., N.U., ve O.T. ise yeniden buluşacakları günün hayaliyle yaşadıkları huzurevleri ve bakım merkezlerinde hayata gözleri açık veda ettiler. Yaprak dökümü tüm hızıyla devam ederken, tahliyenin üzerinden 2 yılı aşkın süre geçmesine rağmen boşaltılarak kaderine terk edilen huzurevi binasının akıbeti belirsizlikten kurtulamadı.