Toplumun yapıcı unsurlarından biridir yardımlaşma. Bu faaliyetleri devletin yetemediği yerde çoğunlukla sivil toplum örgütleri üstlenir. Eğitimden sağlığa, korunmaya, aile içi geçim ihtiyaçlarına kadar daha birçok alanı kapsar yardımlaşma yelpazesi.

Maalesef hepiniz aynı şartlarda yaşamıyoruz. Çevremize baktığımız zaman, sadece zengin yoksul değil, genç yaşlı, güçlü güçsüz, kadın erkek farklılıklarıyla da karşı karşıya geliyoruz. Bu nedenden ötürü hayatı paylaşmak yalnızca kendi ailemizde yaşadığımız kişilerle sınırlı kalmamalı diye düşünüyorum. Hayatı paylaşmak toplum içinde de olmalı. En azından yaşadığımız mahallelerdeki insanlarla bunu gerçekleştirebilsek, bir toplum kuralına da uymuş oluruz.

İşte biz İMECE olarak tam da bu noktada devreye giriyoruz. Her bir arkadaşımız bütün duyarlılığı ve özverisiyle yaşadığımız en küçük birimlerden yani mahallerimizden bize gelen talepler doğrultusunda gerekeni yapıyoruz.

Evleri bizzat ziyaret edip tanışarak, sıkıntılarını tespitten sonra karınca kararınca, ama yine İMECE usulü elbirliği ile el vermeye çalışıyoruz. Birlik olup sorunlarını en azından o an için çözüme ulaştırmak ve insanlara en dar zamanlarında yetişip nefes almalarını sağlayabilmek bizim en önemli amacımız haline geldi.

Yardımlaşma duygusu çoğumuzda üzülerek ah vah ederek sadece duygularda kalır. Bunun yerine, gücü yeten herkesi gücünün yettiğince bir yaraya merhem olmaya davet ediyoruz. Giyerken giydirebilmek, ısınırken ısıtabilmek, kendi açlığımızı giderirken birilerini doyurabilmek, çocuklarımızı okuturken diğer çocukların da okumasına katkıda bulunabilmek, mutluyken mutlu edebilmek gayemiz olmalı.

Aslında yaşarken yaşatabilmek hepimizin birer insani görevidir.